تاریخچه ورزش تنیس

تاریخچه ورزش تنیس : تنیس یک ورزش راکتی جذاب و پر انرژی است که بین دونفر (Single) یا دو تیم ۲نفر (Double) انجام می شود. هر بازیکن دارای یک راکت (Tennis Rocket) است که صفحه ای توری شکل دارد و به آن زه راکت (String) گفته می شود. بازیکنان با زه راکت توپ تنیس (Tennis Ball) را که با پوششی نمدی پوشیده شده است به زمین حریف پرتاب می کنند.

ورزش تنیس در قرن های ۱۲ و ۱۳ میلادی در فرانسه با شکل اولیه خود بوجود آمد. این ورزش توسط سرگرد هاری جم در سال ۱۸۷۲ در بریتانیا ارائه شد. قوانین تنیس در آن سال ها به تنیس مدرن امروز کاملا متفاوت بود. تنیس با قوانین کنونی اولین بار در سال ۱۸۷۷ میلادی در مسابقات تنیس ویمبلدون برگزار شد، محلی که همچنان در آن مسابقات ویمبلدون برگزار می گردد. تنیس اصلی ترین ورزش راکتی می باشد و ورزش هایی مانند پینگ پنگ، گلف و بدمینتون از دل تنیس بوجود آمده اند.

بزرگترین مسابقات تنیس جهان گرنداسلم (Grand Slam) نام دارد که شامل ۴ مسابقه می باشد. مسابقات Wimbledon در سال ۱۸۷۷، مسابقات US Open در سال ۱۸۸۱، مسابقات Australian Open در سال ۱۹۰۵ و مسابقات Roland Garros در سال ۱۹۱۸ شروع به فعالیت کردند.

تاریخچه تنیس در ایران

بعد از جنگ جهانی دوم بود که تنیس در ایران رواج پیدا کرد. پیش از این بین سال های ۱۳۱۵ تا ۱۳۱۸ باشگاه بوستان ورزش افتتاح شد که دارای چند زمین تنیس بود. ورزشگاه امجدیه (شیرودی فعلی) نیز دارای یک زمین تنیس بود که روبروی باشگاه بوستان ورزش نیز بود و اولین مسابقات قهرمانی کشوری تنیس در سال ۱۳۱۸ در ورزشگاه امجدیه برگزار گردید.به علت حضور انگلیسی ها در آبادان ورزش تنیس در این شهر رونق خوبی داشت و اولین مسابقه تنیس بین تیم های تهران و آبادان بین سال های ۱۳۱۷ تا ۱۳۲۰ برگزار گردید.

اولین قهرمانان تنیس ایران برادران نعمانی و ژرژ افتاندلیان بودند که تا سال ۱۳۳۲ این عنوان را یدک می کشیدند. ایران برای اولین بار در سال ۱۹۵۹ در مسابقات دیویس کاپ (Davis Cup) شرکت کرد.